محلول باید دست کم یک دقیقه با سطح تماس داشته باشد تا ویروس تخریب شود. (در بعضی آلودگی‌های زیاد، نه کاربرد خانگی، ده دقیقه)
محلول حاصل نباید با چشم تماس داشته باشد. (در صورت ورود به چشم، ۱۵ دقیقه چشم را در آب باز نگه دارید، سپس به چشم‌پزشک مراجعه کنید.)
وایتکس و شوینده‌های خانگی دیگر نباید همزمان به‌کار روند. در تماس با شوینده‌های اسیدی، هم بی‌اثر می‌شود، هم گاز سمی ایجاد می‌شود.
وایتکس برای استفاده روی سطوح فلزی و سطوح رنگ‌شده مناسب نیست.
محلول وایتکس اگر در جای گرم یا در برابر آفتاب نگه‌داری شود اثر خود را به‌تدریج از دست می‌دهد.
محلول وایتکس حتی در دمای مناسب نیز به تدریج اما به کندی بی‌خاصیت می‌شود. بنابراین آن را طولانی نگه‌داری نکنید.
روزانه وایتکس رقیق‌شده را درست کنید و تا ۲۴ ساعت استفاده کنید.
سطحی که می‌خواهید با وایتکس ضدعفونی کنید باید ابتدا در حد ابتدایی پاک شده باشد.
درب ظرف باید کاملاً محکم شود تا اثر آن از بین نرود.ظرف غیرشفاف برای نگه‌داری محلول مناسب‌تر است.
محلول را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
برای رقیق کردن وایتکس، حتماً از آب «سرد» استفاده شود. آب گرم سبب تجزیه‌ی سدیم هیپوکلریت و بی‌اثر کردن محلول می‌شود.
محلول باید دست کم یک دقیقه با سطح تماس داشته باشد.
محلول‌های غلیظ‌تر از حد تعیین‌شده درصورتی‌که برای یکی دو بار مصرف باشند اشکالی ایجاد نمی‌کنند، اما در مکان‌هایی (یا در شرایطی) که مکرراً از محلول رقیق‌شده‌ی سدیم هیپوکلریت استفاده می‌شود، کاربرد محلول غلیظ‌تر، گرچه کار ضدعفونی را به‌خوبی انجام می‌دهد اما برای سلامت شخص ضدعفونی‌کننده و اشخاص حاضر در محیط مناسب نیست.
غلظت تعیین شده برای سدیم هیپوکلریت در مقاله‌ی تحقیقی مورد اشاره برابر با یک‌دهم درصد است، لذا اگر مایع سفیدکننده‌ای که در اختیار دارید ۵ درصد است، باید ۱ حجم از آن مایع را با ۴۹ حجم آب سرد نوشته شده بیامیزید.
بدون دیدگاه